"Gałęziste" Artur Urbanowicz

Wyobraź sobie ciemny, ponury las, który otacza cię z każdej strony, nie potrafisz określić gdzie się zaczyna, ani gdzie się kończy. Do tego dzieją się w nim przedziwne rzeczy, których w żaden racjonalny sposób nie potrafisz wyjaśnić, a poczucie ciągłej obserwacji budzi w tobie coraz większy strach...

Karolina i Tomek to para studentów z Warszawy, którzy postanowili spędzić przerwę wielkanocną na Suwalszczyźnie. Wyjazd ten ma pomóc w odbudowaniu ich rozpadającego się związku. Tych młodych ludzi więcej dzieli niż łączy, przez co ich związek jest bardzo burzliwy, a kłótnie nie są niczym dziwnym. Karolina to odpowiedzialna studentka psychologi. Zależy jej na swoim chłopaku, kocha go i to ona wpadła na pomysł tej wycieczki. Tomek choruje na cukrzycę, czasami jednak zdarza mu się zapomnieć o swojej chorobie przez co często ma poważne problemy, z których najczęściej ratuje go jego dziewczyna. Bardzo szybko również wpada w złość, często nie rozumie swojej ukochanej, a słowami sprawia jej ból. Mimo wszystko jednak ją kocha i się o nią troszczy, chociaż nie zawsze jest wobec niej szczery i oddany. 
Najbardziej różnią się jednak pod względem wiary. Karolina jest praktykującą katoliczką, wierzy w Boga i wiele rzeczy próbuje wyjaśniać właśnie na podstawie religii. Natomiast Tomek jest ateistą, który uważa, że wszystko można wytłumaczyć za pomocą nauki i racjonalnego myślenia. 

Gdy studenci docierają do Suwałk okazuje się, że gospodarze u których mieli nocować musieli wyjechać. Zaproponowali im jednak pokój u zaprzyjaźnionej rodziny w Białodębach, miejscowości, o której nikt nic nie wie... 
Prusowie na pierwszy rzut oka wydają się być normalną, niczym nie wyróżniającą się rodziną. Dziwny niepokój u bohaterów wywołuje jednak babcia, która od samego początku wydaje się być nastawiona do nich wrogo. Natalia, jej niezwykle piękna wnuczka próbuje sprawić, aby para czuła się w ich domu jak najlepiej, pomimo tego, że w jednym z pokojów leży jej nieżyjący dziadek. Gdy bohaterowie się o tym dowiadują są w szoku, nie mogą jednak opuścić tego domu ponieważ nie mają gdzie spędzić nadchodzącej nocy. Starają się nie myśleć o nieboszczyku, czują jednak jego obecność. Do tego otaczający ich las wydaje się niezwykle tajemniczy, ponury i nieprzenikniony...

Ogromnym plusem tej książki jest miejsce akcji. Autor w doskonały sposób oprowadza czytelnika po Suwalszczyźnie, która w książce jawi się jako kraina tajemnicza, wręcz baśniowa, czy nawet wyjęta prosto z legend. Pisarz pokazuje jej uroki i miejsca atrakcyjne pod względem turystycznym, razem z bohaterami "Gałęziste" odwiedzamy te miejsca i zapoznajemy się z nimi.

Warto zwrócić uwagę na język, który zawiera wulgaryzmy oraz kolokwializmy. Moim zdaniem są one w tej książce potrzebne. Stanowią dopełnienie charakterystyki bohaterów ponieważ młodzi ludzie często posługują się właśnie takim słownictwem.


Jak na książkowy debiut "Gałęziste" jest naprawdę dobrą lekturą. Autor doskonale buduje napięcie, małymi krokami wprowadza tajemnice, które wywołują u czytelnika niepokój. Umieszczenie akcji książki w okresie wielkanocnym powoduje, że staje się ona jeszcze bardziej tajemnicza, wręcz magiczna, ponieważ jest to moment niezwykle ważny w życiu chrześcijan. 
Pisarz stwarza niesamowitą atmosferę, sprawia, że czytelnik ma poczucie grożącego bohaterom niebezpieczeństwa, odczuwa grozę.
Las staje się miejscem bardzo klimatycznym, ponurym, wręcz przerażającym, żyjącym własnym życiem, skrywa przerażające tajemnice i niepokonane do tej pory demony. Ludzie przebywający w nim tracą zmysły, widzą straszne rzeczy, a także nie potrafią się z niego wydostać.

Plusem książki jest również nieschematyczne, naprawdę zaskakujące zakończenie, które pozostawia czytelnika w szoku i w niedowierzaniu. 

Minusem mogą być czasami trochę za długie opisy, ale nie powodują one, że książka traci na jakości.

Macie ochotę na spacer po lasach Suwalszczyzny z bohaterami książki "Gałęziste"? A może już wróciliście z podróży z Białodębów? Jeśli tak, to co sądzicie o tym thrillerze?


Za możliwość przeczytania książki dziękuję autorowi.

"Gałęziste" Artur Urbanowicz